In het vorige blog heb ik geschreven over vertrouwen en veranderingen. Hoe zit dat met ons vertrouwen en wat weerhoudt ons daarvan?
Vaak hebben
we niet door dat we aan het overleven zijn en onbewust ervaren we deze modus als onze natuurlijke staat. We wachten op andere
omstandigheden om pas dan te gaan doen wat we ten diepste verlangen. We gaan
uit van voorwaarden, eerst dat andere huis, eerst onze omzet verhogen, eerst
genezen van mijn ziekte of eerst de nieuwe bezuinigingsronde aanpakken.
Dan pas kunnen we openstaan voor wat we echt wensen. We koppelen voortdurend
voorwaarden aan ons leven. Net of alles verdiend moet worden, waardoor we
altijd redenen hebben om nu nog niet echt toe te komen aan wat het
leven ons aanreikt.
Het vervelende
is dat terwijl we denken dat we hiermee iets positiefs doen, we in feite kansen
en creativiteit minimaliseren. Want in de hoop op een betere situatie vernauwen
we ons bewustzijn en zijn we niet meer afgestemd op ons scheppend potentieel. Overgave. En het is een kunst om afgestemd te zijn op deze kracht. Dit vraagt om te gaan onderzoeken waar je verantwoordelijkheden liggen, eerlijk naar
jezelf zijn, angsten trotseren en met lef de weg van ons potentieel gaan. Met deze
beweging en vertrouwen in ons scheppend potentieel groeien we in onze kracht, in Eenheid.